Çoğumuz Mutsuz, Sıkıntılı, Yaptığı İş Tatmin Etmiyor. Ne Yesek, Ne İçsek Tad Vermiyor. Kiminle Konuşsak, Ne Yapsak Keyif Alamıyoruz. Alsak Dahi Çoğu Zaman Geçici Keyifler İçerisinde Günümüzü Gün Ediyoruz. Tam Bu Sefer Oldu Derken Bir Bakıyoruz Ki, Mutlak Huzur Onda Da, Değilmiş. Gene Pes Ediyoruz. İsyan Ediyoruz. Söyleniyoruz. Gün Sonu Gelince De, Onu Bunu Şunu Suçlayarak Günlerimizi Heba Ediyoruz.
Ne Gariptir Ki, Yıllarca Bizden Gayri Olanı Suçlayarak Adım Atmış Olsakta Sonuca Bir Türlü Ulaşamıyoruz. Ama Bu Başarısızlığın Sebebini Dahi Araştırmıyoruz. Araştıramıyoruz. Bir Gün Olsun Sorunu Kendimizde Göremiyoruz.Görmek İstemiyoruz. Doğrularımızın Doğru Olduğuna Öyle İnanmışız, Öyle İnandırmışlar Ki, Bir Türlü Onlardan Vazgeçemiyoruz. Egolarımızın, Kibirimizin Kuklası Olmuşuz Haberimiz Yok. Kendi Kendimize Diyemiyoruz Ki, Önce Ki, Bilgilerimiz Yanlışmış. Bu Yüzdenmiş Tüm Sorunlar.
Meğerse Yanlışları Doğru Bildiğimiz İçin Aklımız Bize Hep Oyun Edermiş. Meğerse En Büyük Düşman Kendi Aklımızmış. Ama Bunu Dahi Göremeyecek Kadar Aklımız Hükmünü Sürüyormuş Bu Mübarek Bedenimizde. Akılın Gönüle Zıt Olduğunu Anladığımız Gün Belki De, Senelerce Aradığımız Huzura Kavuşacağız. Kim Bilir? Bilende Susmuş Bilmeyende. Söz Sakız Olmuş Tadı Kaçana Kadar Söz Edilir Olmuş.
Doğruyu Söyleyen Çıksa, Söyleyen Değil Doğru Korkar Olmuş. Aman Uluorta Ağızdan Çıkmayayım Demiş. Saklanmış. Derinlere En Derinlere Gitmiş.
Demek Ki, Doğruyu Arayan İnsan, Kendi En Derinliklerine Gitmesi Gerekirmiş. Gönlümün Can Noktasına. Nefes Aldığı Noktaya. Huzuru Hapseden Akıl Onu Oralara Kadar İtivermiş.
İnşallah İdrak Edilir Bir Yanlış Olur Tüm Yaptıklarımız.
Saygılar Selamlar
